BİRİKENLER…

Menü İçeriğe geç

Ana Sayfa
Hakkında
Ayten Alkan

Kategori: ŞEHRİN MÜZİĞİ VE MÜZİĞİN ŞEHRİ

30 Oca 201831 Oca 2018 Ayten Alkan

“Ne Samatya Ne Sensin” Derdin…

29 Oca 20182 Şub 2018 Ayten Alkan

Bir Çocukta Biriken “Şehrin Müziği” Ne Zaman Patlar?

5 Eyl 201314 Şub 2018 Ayten Alkan

Kategoriler

AKADEMİK ÇALIŞMALAR (41)
BAŞKA HAYVANLAR / NON-HUMAN ANIMALS (14)
DİĞER (2)
EV – KONUT (4)
GAZETE-DERGİ YAZILARI, SÖYLEŞİ, GÖRÜŞ (19)
GEZİ DİRENİŞİ / GEZİ RESISTANCE (10)
KİTAP (14)
REHBER KİTAPÇIKLAR (4)
RUHUN GIDASI / FOR HEART AND SOUL (14)
TERCÜME (8)
Yoga (2)
ŞEHRİN MÜZİĞİ VE MÜZİĞİN ŞEHRİ (4)
İSTANBUL: YAVAŞLA! (5)

Son Yazılar

Türcü Tarih Yazımı: Şehrin İnşası
“Mekan, Demokrasi, Cinsiyet” Söyleşisi
Lâmekân
Şehir ve Hayvan
Firari Kocalar
Yerel Yönetimler ve Cinsiyet: Kadınların Kentte Görünmez Varlığı
Kayıp Azınlıkların İzinde
Hayvan Olmak Neye Benzer?*
Hayvan Kuramı -Eleştirel Bir Giriş-
29. Dünya Şehircilik Günü Kolokyumunun Ardından
Liberalizmin Tuzağına Düşmek
Üsküp’ün ‘Ghetto Nouvo’su
“Cumhuriyet Kadını” Neyin Örtüsü?
Kıstırılıp Kaldığımız Yerler
Feminist Deyince Aklınıza Gelen İlk İsim…

Instagram

Güçlü'nün hikâyesini bir süre önce paylaşmıştım. Güçlü'ye hâlâ yuva arıyorum. Onun sümüğünden, hapşırmasından, tıksırmasından rahatsız olmayacak, durumu ağırlaştığında antibiyotik tedavisine götürebilecek, ona çok ihtiyaç duyduğu sevgiyi verebilecek iyi kalpli bir insan arıyorum. Hali çok üzücü, çünkü evde olmak istediği çok açık. Sürekli olarak balkona geliyor, sokakta beni gördüğünde tanıyıp peşimden geliyor, apartmana girmeye çalışıyor. Ve ben onu içeri alamıyorum....

Şans, talih, kader, kısmet...

Binlerce yıldır bedenini, emeğini, hayatını, doğurganlığını sömürdüğümüz milyarlarca canlının anısı önünde mahcubiyetle...

Yarım yüzyılı deviriyorum. Sanıyorum edindiğim en önemli bilgi insanlara ve insanlar için verilen emeğin pek az bir karşılığı varken, insan harici aleme verilen emeğin hayatta kalmak, hayata tutunmak gibi kritik bir sonuçla cisimlendiği. En güçsüzleri, atık ve fazlalık olarak görülenleri, kaderine terk edilenleri, ıskartaya çıkarılanları koruyup kollamaya çalışan sevgi, merhamet ve adanmışlık dolu bazı insanlar tanıyorum. Dünya ortasından çat diye yarılmıyorsa bu gibi insanlar sayesinde biraz bence.

Ev arkadaşlarımdan biri 27 Nisan Çarşamba sabahından bu yana kayıp. Fotoğraflardaki siyah-beyaz arkadaş. Adı Mürdüm. Özellikle bir kadın sesinin adıyla seslenmesine duyarlı olabilir. Dişi. 8 aylık ama minyon bir kedi. Ameliyatlı ve ameliyat yerindeki tüyler henüz tam olarak uzamış değil, biraz da mavi ilaç lekesi var ameliyat yerinde. Karşıyaka Tower / Ziya Gökalp Kültür Merkezi civarında kayboldu.

Paha biçilmez...

İnsanın bakış açısına göre "güzel" bunca kedi arasında şansının çok düşük olduğunu biliyorum. İşte o minik şansın sınırlarını zorlamak istedim. Yaklaşık olarak 2 aydır sağlığına kavuşması için uğraşıyorum ve çok yol kat ettik. Adını Güçlü koydum, çünkü gerçekten çok güçlü, onca sağlık sorununa rağmen direnmiş ve yaşamış. Onu bir arabanın altında bir gözü kapalı ağzı burnu akarken buldum. Kirpikleri ters dönmüş ve göz kapaklarından ameliyat geçirdi. Üst solunum yolu enfeksiyonu vardı ve enfeksiyonu epey azaldı. Fakat o virüslü bir kedi, asla tam anlamıyla iyileşmeyecek. Bağışıklığının güçlü kalması ve virüsle yaşaması gerekiyor. Nihayetinde de dişlerinin kendisi için sorun yaratan önemli bir bölümü çekildi. O yüzden artık kuru mama yemekte biraz zorlanacak. Sokakta bağışıklığının yeniden düşme ihtimali çok yüksek ve uygun yiyecek bulmakta zorlanacak. Evdeki kedi nüfusum çok yüksek ve virüs taşıyıcısı olduğu için aralarına alamıyorum. Tedavisi boyunca ayrı bir odada kaldı. Bir noktada evden atıldığı çok belli, çünkü çok sokulgan ve sıcakkanlı bir kedi. Erkek ve kısır. Taşıdığı virüs dolayısıyla evde tek kedi olması gerekiyor. Ona yuvasını açacak ve ömrünün geri kalanında ona özveriyle bakacak insanını arıyorum. Umut bu ya...

İki haftayı aşkın bir zaman önce, sokaktaki kedi arkadaşlardan birinin ağır hasta olduğunu fark ettim. Bazılarını kendi gayretlerimle yakalayıp veterinere götürebiliyorum ama bu arkadaşı yakalayamadım ve Karşıyaka Belediyesi mobil veteriner ekibinden destek istedim. Mobil veteriner ekibiyle birlikte yakaladık arkadaşı ve tedavi için yola çıktı. Arkasından ağladım. Ertesi gün, belediyenin tedavi merkezinde (nam-ı diğer Taypark) kalması gerektiğini söylediler. Kayıt numarasını aldım ve durumunu takip ettim düzenli olarak. Maalesef bugün onu kaybettiğimiz haberini aldım Taypark görevlilerinden. Ağır üst solunum yolu enfeksiyonu ve sistemik enfeksiyonlarını yenememiş bütün desteklere rağmen. Düşündüm sonra: İki hafta daha sokakta gezip dolansaydı yeşil sümükleri aka aka, daha mı iyi olurdu acaba onun için? Bakımevinde onlarca yaralı ve hasta hayvanın bağırtıları arasında kafeste tedavi görmek yerine? Ya da daha mı iyi oldu oraya gitmesi, son iki haftasını biraz ağrısız sızısız geçirmiştir belki de? Düşündüm: Kırk katır mı kırk satır mı? Düşündüm: Niye Despina'nın ölümünden daha az üzüldüm onun ölümüne? Biz insanlar neden bu kadar ayrımcıyız? "O"... Bir adı bile yok, bir fotoğrafı bile yok... Düşündüm: Bir adının, bir fotoğrafının olması "O"nun için neyi fark ettirirdi ki? Düşündüm: Yakınlık kurduklarımızın yasını daha derinden tutuyoruz elbet, ama ölen için bir şey fark ettirir mi arkasından yas tutulup tutulmadığı?

Güzel hafta olsun şu halde 🥰

ARA

Arama:

E-posta ile Blogu Takip Et

Bu blogu takip etmek ve yeni gönderilerle ilgili bildirimleri e-postayla almak için e-posta adresinizi girin.

E-posta Adresi:

Kategoriler

ARŞİV

Takip Edin

Instagram
Facebook
WordPress

Gizlilik ve Çerezler: Bu sitede çerez kullanılmaktadır. Bu web sitesini kullanmaya devam ederek bunların kullanımını kabul edersiniz.
Çerezlerin nasıl kontrol edileceği dahil, daha fazla bilgi edinmek için buraya bakın: Çerez Politikası

Takip Et Takip Ediliyor
- BİRİKENLER...
- WordPress.com hesabınız var mı? Şimdi oturum açın.

BİRİKENLER…

Kategori: ŞEHRİN MÜZİĞİ VE MÜZİĞİN ŞEHRİ

“Ne Samatya Ne Sensin” Derdin…

Elim Sende!

Bir Çocukta Biriken “Şehrin Müziği” Ne Zaman Patlar?

Şehre doğru…